Reakcja prosa perłowego na nawadnianie azot i fosfor

Proso perłowe [Pennisetum glaucum (L.) R. Br. emend. Stuntz] powszechnie znane jako bajra jest ważną odporną na suszę rośliną uprawianą głównie na obszarach suchych i półsuchych na lekkoziarnistych glebach piaszczystych. Jest to roślina o podwójnym przeznaczeniu - ziarna są wykorzystywane do spożycia przez ludzi a łodygi jako pasza dla bydła. Ziarna prosa perłowego spożywa się po ugotowaniu podobnie jak ryż lub przygotowuje się z mąki podobnej do mąki pszennej lub kukurydzianej placki „chapati a także wykorzystuje się je jako paszę dla drobiu oraz zielonkę lub suchą paszę karbi dla bydła. Indie są największym producentem prosa perłowego z roczną produkcją wynoszącą 1005 mln ton z obszaru 869 mln ha i wydajnością 1156 kg ha-1. Rajasthan Maharashtra Gujarat Uttar Pradesh i Haryana to główne stany uprawiające proso perłowe. Naukowe planowanie nawadniania to technika służąca do określania ilości wody do nawadniania która ma również na celu optymalizację plonów przy maksymalnej wydajności wykorzystania wody i zapewnia minimalne pogorszenie jakości gleby i upraw.