Rozpad procesy w wysoce turbulentnej plazmie

Autorzy uzyskali ogólny wzór do obliczania prawdopodobieństw takich procesów rozpadu jak l2 + S → l1 l + l → t czyli łączenia się fal Langmuira i jonowo-akustycznych oraz łączenia dwóch fal Langmuira w falę poprzeczną o częstotliwości plazmy Langmuira w plazmie izotropowej i silnie turbulentnej stosując metodę statystyczną. Stwierdzili że przypadek silnie turbulentny różni się od przypadku izotropowego o rząd wielkości. Wykorzystując statystyczny opis stanu turbulencji Langmuira z rozwiniętym zaburzeniem modulacji autorzy doszli do wniosku dotyczącego przekształcania energii turbulencji w cząstki. Wykazano że w procesie l2 + S → l1: (wektor) k1 = (wektor) k2 + (wektor) k3S oraz w procesie l + l → t: (wektor) k3t = (wektor) k1l + (wektor) k2l powstają drgania o dużych liczbach falowych co prowadzi do koncentracji drgań w obszarze dużych liczb falowych a w konsekwencji do zmiany kierunku początkowej energii drgań w obszar tłumienia Landaua i następującego po tym nagrzania plazmy.