Rozwiązywanie problemów metody nauczania i płeć a wyniki w chemii

Celem niniejszej pracy było zbadanie wpływu strategii nauczania opartej na rozwiązywaniu problemów trzech towarzyszących jej metod nauczania (tj. korepetycji informacji zwrotnej i ćwiczeń) oraz płci na wyniki nauczania chemii. W badaniu zastosowano quasi-eksperymentalny model z grupą kontrolną obejmujący test wstępny i końcowy. Dane zebrano od próby 210 uczniów klasy SS2 uczęszczających na zajęcia z chemii w skład której wchodziło 109 chłopców i 101 dziewcząt wybranych z sześciu szkół w trzech (3) lokalnych obszarach administracyjnych stanu Ekiti w Nigerii. W badaniu przyjęto siedmiostopniowy model rozwiązywania problemów chemicznych zaproponowany przez Frazera (1981) i Selvarantnama (1983). Uczniowie z grup eksperymentalnych 1 i 2 zostali poddani podejściu opartemu na rozwiązywaniu problemów w połączeniu odpowiednio z remediacją i informacją zwrotną natomiast grupa eksperymentalna 3 została poddana podejściu opartemu na rozwiązywaniu problemów w połączeniu z praktyką. Grupa kontrolna była nauczana przy użyciu konwencjonalnej metody wykładowej. Wyniki badań wykazały że uczniowie nauczani przy użyciu metody rozwiązywania problemów połączonej z korektą osiągnęli lepsze wyniki w chemii. W związku z tym wpływ korekty jako towarzyszącego sposobu nauczania chemii przewyższa wpływ informacji zwrotnej i praktyki w określaniu wyników nauczania chemii.