Rozwój dydaktyki gry na flecie prostym i poprzecznym w XX wieku

Przedstawiono momenty z historii dydaktyki gry na instrumentach od przełomu XIX i XX wieku. Pokazano przede wszystkim w jaki sposób z pierwszych grup ruchu młodzieżowego wykształciło się muzyczne rozumienie społeczeństwa a w konsekwencji powstały szkoły muzyczne. Skupiono się przede wszystkim na różnych historiach tradycjach i wartościach fletu prostego i poprzecznego. Wykazano że ich odmienne tradycje wynikają z jednej strony z ciągłego dążenia do uzyskania większej głośności dźwięku i wynikających z tego zmian konstrukcyjnych instrumentów a z drugiej strony w dużej mierze przyczyniło się do tego ówczesne społeczeństwo poprzez swoje rozumienie muzyki i docenianie instrumentów. Na podstawie tych aspektów omówiono elementy koncepcji szkoły gry na flecie prostym i poprzecznym. Wskazano poszczególne obszary nauki i ich znaczenie w nauczaniu gry na instrumentach oraz w szkołach muzycznych a także różne elementy struktury szkoły fletu prostego i poprzecznego. Na podstawie tej wiedzy analizuje się i porównuje sześć wybranych szkół.