Ryzyko sercowo-naczyniowe u pacjentów z subkliniczną niedoczynnością tarczycy

Subkliniczna niedoczynność tarczycy (subclinical hypothyroidism SCH) jest stanem bezobjawowym diagnozowanym gdy poziom hormonów tarczycy na obwodzie mieści się w normalnym laboratoryjnym zakresie referencyjnym ale poziomy hormonu tyreotropowego (TSH) w surowicy są łagodnie podwyższone. Występuje częściej u kobiet niż u mężczyzn a częstość jej występowania wzrasta wraz z wiekiem. U 80% pacjentów z SCH stężenie TSH w surowicy wynosi mniej niż 10 mIU/l. Najważniejszą implikacją SCH jest wysokie prawdopodobieństwo progresji do klinicznej niedoczynności tarczycy a następnie do chorób sercowo-naczyniowych. Jest to związane z miażdżycową chorobą sercowo-naczyniową nawet przy braku hipercholesterolemii. Decyzja o leczeniu pacjentów z SCH lewotyroksyną w celu przywrócenia eutyreozy i poprawy ryzyka sercowo-naczyniowego powinna zależeć od obecności czynników ryzyka a nie od progu TSH. Niniejsze badanie ma na celu określenie znaczenia wczesnych markerów biochemicznych jako skutecznego narzędzia do wykrywania wczesnego ryzyka sercowo-naczyniowego u pacjentów z subkliniczną niedoczynnością tarczycy.