SA SHPESH MË VË NË SPROVË

Kur shkruajmë poezi ndjejmë sikur kemi çliruar një pjesë të fshehtë të shpirtit tonë një sekret që deri atëherë e kemi mbajtur të mbyllur brenda nesh. Ajo bëhet një rrugëtim nëpër ndjesi dhe mendime që mezi presin të dalin në dritë. Por kur lexojmë poezinë e dikujt tjetër ajo shpesh na prek në një mënyrë të habitshme sikur fjalët të jenë krijuar posaçërisht për ne. Fjalët e tyre bëhen pasqyra e përjetimeve tona duke kapur atë që vetë ndoshta s'kemi ditur ta shprehim. Në këtë mënyrë poezia krijon një lidhje unike midis shkrimtarit dhe lexuesit një urë që kalon përtej kohës hapësirës dhe përvojave personale.