SHABDACHARCHA

THE WORK SHABDACHARCHA CONTAINS A COLLECTION OF ABOUT A THOUSAND WORDS OF MARATHI LANGUAGE WHICH MOSTLY OCCUR IN PRINTED BOOKS AS WELL AS IN PRINTED PERIODICALS. MANY A TIME SOME OF THESE WORDS ARE MIS-SPELT AS REGARDS THE LONG AND SHORT VOWELS IN THEM. AT TIMES THE MEANING OF SOME SEEMS TO HAVE BEEN MIS-CONCEIVED. THIS HAPPENS DUE TO THE LACK OF AWARENESS ON THE PART OF THE WRITERS AS TO THE ORIGIN AND/OR ETYMOLOGY OF THE WORDS. NOW-A-DAYS MARATHI SPEAKING STUDENTS BEING EDUCATED THROUGH ENGLISH MEDIUM FACE THIS DIFFICULTY TO A GREAT EXTENT. THESE WORDS ARE THEREFORE DISCUSSED AND EXPLAINED FROM THE POINT OF VIEW OF EXACT GRAMMATICAL FORM CORRECT WRITING IN SCRIPT ETYMOLOGICAL MEANING AND PROPER FIELD OF USE IN THE LANGUAGE. HAVING BEEN SERIALLY DISCUSSED FIRST IN TWO DIFFERENT MARATHI DAILY NEWS PAPERS THEY ARE HERE ARRANGED IN AN ALPHABETICAL ORDER IN THE FORM OF A BOOK WHICH CAN BE CONVENIENTLY USED BY STUDENTS AND TEACHERS OF MARATHI LANGUAGE WRITERS JOURNALISTS AND EDITORS....‘अठरा विश्वे दारिद्र्य’ असे सर्रास बोलले लिहिले जाते. कोणती अठरा विश्वे? नावे सांगता येतील? नाहीतच तर कोठून सांगणार? मग हा शब्दप्रयोग आला कोठून? डॉ.म.बा. कुलकर्णी सांगतात ‘अठराविसे’ असा शब्दप्रयोग असायला हवा. अठराविसे · ३६०. म्हणजे बाराही महिने दारिद्र्य! ‘शब्द’ हे अत्यंत प्रभावी माध्यम आहे. शब्दाला रंग-रूप असते. रस-गंध असतो. त्यामुळे ते जाणीवपूर्वक वापरता आले पाहिजेत. शब्दकोशामध्ये तर सर्वच शब्द असतात पण तेथे ते एक प्रकारे निर्गुण-निराकार अवस्थेत असतात. देवळांमध्ये प्राणप्रतिष्ठा झाल्यानंतर जसे दगडाच्या मूर्तीला ‘देवत्व’ प्राप्त होते तसेच शब्दांचे आहे. वापरातून त्यांच्यात प्राणप्रतिष्ठा होते. ते सजीव होतात. बोलू लागतात डोलू लागतात. ही किमया डॉ.म.बा. कुलकर्णी यांनी या पुस्तकात उलगडून दाखवली आहे.