Sieci wsparcia społecznego osób starszych przebywających w placówkach opieki długoterminowej

W niniejszym badaniu zastosowano opracowane wcześniej metody oceny sieci wsparcia społecznego (SSN) izolacji społecznej oraz postrzeganej jakości relacji w stosunkowo mało zbadanej populacji: mieszkańcach domów spokojnej starości (IL). Populacja ta była przedmiotem zainteresowania ze względu na brak informacji na temat motywacji do przeprowadzki do IL a także na temat ich sieci SSN. Przeprowadzono dwadzieścia cztery wywiady z mieszkańcami dwóch ośrodków opieki długoterminowej jednego wiejskiego i jednego miejskiego. Uczestnicy wskazali motywacje „popychające i „przyciągające do przeprowadzki które były stosunkowo niezależne od presji ze strony przyjaciół lub rodziny. Ich sieci wsparcia społecznego zostały zmierzone za pomocą techniki hierarchicznego mapowania Antonucciego. Większość członków sieci stanowili członkowie rodziny a następnie przyjaciele. Mieszkańcy mieli również ogólnie pozytywne relacje a większość (92%) nie była uważana za osoby izolowane społecznie lub zagrożone izolacją społeczną. Wyniki oparte na tych wywiadach pokazują że większe sieci kontaktów są umiarkowanie związane z mniejszą izolacją społeczną i że tylko 8% osób było izolowanych społecznie. Omówiono implikacje i zalecenia dla badań a także znaczenie dla aktualnej teorii.