Π-sprzężone Polimery I Ich Zastosowania

Oczywiste jest że ostatnie dwie dekady XX wieku były świadkiem bardzo promocyjnego rozwoju w poszukiwaniu nowych materiałów w nadziei na zastąpienie półprzewodników nieorganicznych. W związku z tym polimery organiczne wydają się być dobrymi kandydatami ze względu na ich niski spadek lekkość i elastyczność tych materiałów w połączeniu z interesującymi i skalowalnymi właściwościami optoelektronicznymi. Jednak komponenty elektroniczne oparte na tych nowych materiałach są co najmniej tak dobre jak komponenty optoelektroniczne oparte na materiałach nieorganicznych. Aby poprawić wydajność diod OLED zastosowano poli (N-winylokarbazol) (PVK) w strukturach wielowarstwowych w których warstwą aktywną jest sprzężony polimer. Zastosowanie PVK poprawiło wydajność kwantową elektroluminescencji i wzmocniło emitowany sygnał. Opracowano również warstwy aktywne utworzone przez zmieszanie PVK ze sprzężonym polimerem luminescencyjnym. Zastosowanie PVK w tych materiałach mieszanych zaowocowało lepszymi diodami OLED o nieporównywalnie wyższej wydajności kwantowej niż diody OLED oparte na samym sprzężonym polimerze.