Srpska crkva u ratu i ratovi u njoj

Tokom 80-ih godina XX veka u Srbiji su se iskristalisala dva stava koja su glasila: 1) Srbi i Hrvati ne mogu više da žive zajedno u Hrvatskoj (nova NDH) kao ni Srbi i Muslimani u Bosni (džamahirija nalik Libiji) i 2) rešenje tog problema je ujedinjenje svih srpskih zemalja (onih delova Jugoslavije na kojima su Srbi većinski deo stanovništva.) Tvorci ovog rešenja prvenstveno su bili ugledni članovi Srpske akademije nauka i umetnosti (SANU) i Udruženja književnika Srbije (UKS). Kasnije su ga oberučke prihvatiti i episkopi SPC i bili njegovi najodlučniji i najuporniji zastupnici. Već na početku 90-ih van Srbije su stvorena dva srpska entiteta: Republika Srpska Krajina u Hrvatskoj i Republika Srpska u Bosni i Hercegovini. Trebalo ih je samo spojiti sa maticom srpskog naroda i završiti planirani posao. Međutim pokazalo se da su za realizaciju ovog projekta neophodni sposobni pojedinci: političari duhovne vođe i vojskovođe. Naravno i narod čvrst u uverenju da je njegova borba pravedna i da mu zaista pripada to za šta se bori. Umesto toga Srbi su na raspolaganju imali komuniste do juče odane Titovom režimu elitne intelektualce koji su za Titovog života mudro ćutali i veliki broj ostrašćenih episkopa SPC od kojih su neki bili spremni da žrtvuju hiljade pripadnika svog naroda na kraju već izgubljenog rata. Do ostvarenja ovih ciljeva Srbe je trebalo da dovedu oficiri i đenerali spremni da do temelja unište grad kakav je Vukovar više od hiljadu dana u opsadi drže grad kakav je Sarajevo i organizovano streljaju hiljade (ratnih) zarobljenika kao što je učinjeno u Srebrenici. Ili pak osvedočeni kriminalci na čelu paravojnih formacija čiji su pripadnici kroz pljačku silovanja i ubijanja iskazivali svoja patriotska osećanja.Za sve to vreme episkopi SPC su napuštali svoje eparhije i vladičanske dvorove ostavljajući pravoslavne vernike bez duhovne pomoći i svete pričesti. Družili se i fotografisali sa onima koji su nemilosrdno streljali hiljade nenaoružanih ili razoružanih ljudi. Krštavali i blagosiljali paravojne formacije koje su počinile brojne ratne zločine. I zahtevali da se nastavi već izgubljeni rat bez obzira na broj onih koji će stradati. Po mišljenju autora ove knjige upravo se u navedenim činjenicama nalazi i odgovor na pitanje zašto je srpski narod na samom kraju drugog milenijuma od rođenja Isusa Hrista doživeo jedan od najvećih poraza i poniženja u celokupnoj svojoj istoriji.