Struktura mózgu i obwody neuronowe w zaburzeniach dysmorfii ciała

Zaburzenie dysmorfii ciała (BDD) to zaburzenie psychiczne które występuje pięć razy częściej niż anoreksja i dotyka nawet 24% populacji. Głównym objawem jest obsesja na punkcie cechy wyglądu którą osoba dotknięta tym zaburzeniem uważa za brzydką i może ona angażować się w powtarzalne i rytualne zachowania takie jak skubanie skóry lub bardzo częste sprawdzanie swojego wyglądu w lustrze. Troska o wygląd i związane z nią zachowania są analogiczne do obsesji i kompulsji występujących w zaburzeniach obsesyjno-kompulsyjnych (OCD). Celem tej książki było scharakteryzowanie struktury mózgu i obwodów BDD aby zrozumieć mechanizm leżący u podstaw wystąpienia i utrzymywania się tego zaburzenia. Uzyskaliśmy największą dotychczas próbkę neuroobrazową BDD skanując 20 uczestników z BDD i porównując ich z 20 zdrowymi osobami z grupy kontrolnej. Zastosowano trzy techniki obrazowania: strukturalny rezonans magnetyczny (MRI) obrazowanie tensora dyfuzji (DTI) oraz funkcjonalny rezonans magnetyczny w stanie spoczynku.