Studenci kolorowi i ZT

Czy dyscyplina ma na celu zapobieganie niewłaściwemu zachowaniu czy też karanie za nie? Polityka zerowej tolerancji jako środek dyscyplinarny przeniknęła do systemu szkół publicznych. Nazywana jest „kolejnym przykładem drogi do piekła wybrukowanej dobrymi intencjami (Curwin & Mendler 1999). Chociaż niewielu kwestionuje prawo i obowiązek szkoły do karania uczniów którzy naruszają zasady mające na celu utrzymanie szkół wolnych od narkotyków i broni inni twierdzą że surowe kary sprawiły że zero tolerancji stało się problematycznym podejściem do zarządzania dyscypliną (Giroux 2001; Hess 2003). Według badań przeprowadzonych na poziomie stanowym i krajowym nauczyciele zgłaszają takie zachowania jak przeklinanie szarpanie popychanie groźby słowne i zastraszanie jako najczęstsze formy przemocy uczniów występujące na terenie kampusów szkolnych (Furlong & Morrison 1994; Petersen Beekley & Speaker 1998). Jak nauczyciele którzy przyznają się do skutecznego zarządzania klasą mogą prowadzić sensowne zajęcia przy takich codziennych zakłóceniach?