Techniki teatru improwizacyjnego poprawiają umiejętności terapeutów

Literatura pokazuje że teatr improwizacyjny sprzyja budowaniu zaufania między uczestnikami w tym przypadku terapeutą i pacjentem w sposób który nie zawsze jest możliwy przy użyciu konwencjonalnych technik (Ringstrom 2001). Niniejsza książka przedstawia historię teatru improwizacyjnego a także przegląd sposobów wykorzystania tych umiejętności w pracy specjalistów zajmujących się zdrowiem psychicznym w szczególności w zakresie aktywnego słuchania i kreatywnego zaangażowania które obejmuje pojęcia zabawy spontaniczności i kreatywności. Przekonanie Carla Rogersa (1961) że do nawiązania relacji pomocowej niezbędne są trzy warunki: zgodność bezwarunkowe pozytywne nastawienie/akceptacja oraz empatyczne zrozumienie jest ściśle związane z podstawowymi założeniami teatru improwizacyjnego. Książka ta stanowi zatem dobre ramy do lepszego zrozumienia powiązań między psychoterapią a umiejętnościami i technikami teatru improwizacyjnego oraz tego w jaki sposób specjaliści zajmujący się zdrowiem psychicznym mogą zacząć doskonalić swoje umiejętności poprzez wykorzystanie technik i umiejętności teatru improwizacyjnego.