Technologia sterowania podwójnym trójfazowym silnikiem synchronicznym z magnesami trwałymi

W ciągu ostatnich dwóch dekad krajobraz konwersji energii elektromechanicznej uległ cichej ale gruntownej transformacji pod wpływem dwóch zbieżnych sił: gwałtownego rozwoju półprzewodników szerokopasmowych oraz nieustannego zapotrzebowania na wyższą gęstość mocy odporność na awarie i szybką reakcję w napędach o krytycznym znaczeniu dla bezpieczeństwa. Siły te doprowadziły paradygmat trójfazowy do granic jego możliwości termicznych magnetycznych i sterowania a wielofazowe maszyny z magnesami trwałymi przekształciły się z akademickiej ciekawostki w powszechnie stosowane rozwiązania w napędach elektrycznych samolotów zintegrowanych systemach zasilania statków hybrydowych pojazdach ciężarowych szybkich sprężarkach i turbinach wiatrowych nowej generacji. Spośród wielu wielofazowych rozwiązań dwufazowa (lub asymetryczna sześcioprzewodowa) synchroniczna maszyna z magnesami trwałymi stała się najszybciej adaptowaną topologią ponieważ elegancko podwaja liczbę stopni swobody sterowania jednocześnie wykorzystując dojrzałe technologie produkcyjne konwencjonalnych trójfazowych stojanów.