Turystyka oparta na przyrodzie a źródła utrzymania ludności na Globalnym Południu

Powszechnie przyjmuje się że turystyka oparta na przyrodzie może poprawić źródła utrzymania lokalnej ludności w miejscach docelowych przynosząc korzyści społeczne gospodarcze i środowiskowe. Ustalenia zawarte w tej książce mają kluczowe znaczenie dla zrozumienia takiej roli. Opierając się na projektach badań terenowych w latach 2019-2022 w społecznościach w pobliżu parków narodowych Kilimandżaro i Ruaha oraz wśród dostawców pracy dla ekoturystów książka pomimo podkreślenia korzyści płynących z turystyki naświetla wyzwania związane z niesprawiedliwością utrudniając znaczące zyski społeczno-gospodarcze z turystyki. W czasach globalnej tendencji do walki z niesprawiedliwością tak bardzo potrzebna sprawiedliwość nie może stać się automatycznym aktem bez etycznych i moralnych działań które powinny być codzienną misją każdego z nas. Książka ta rozwija stypendia w dziedzinie geografii i turystyki sugerując model CIDA składający się z aktów konwersji (zwracając się do podstawowych zasad etycznych) zaszczepiania (wzmacniania pozycji jednostek) rozwoju (infrastruktury) i dostosowywania (niezrównoważonej polityki). Jeśli autentyczne działania staną się społeczną kulturą życia mogą podnieść na duchu bezsilne pozbawione głosu i najmniej słyszane jednostki których usługi nieodzownie wspierają istnienie przemysłu turystycznego.