Uderzenia okluzyjne w naturalnym nanokompozycie

Ludzki z?b zwykle prze?ywa do pó?nej staro?ci nie wykazuj?c ?adnych katastrofalnych uszkodze? nawet je?li przeszed? nawet miliard kontaktów mi?dzy sob?. Pytanie które natychmiast si? nasuwa brzmi: w jaki sposób pozostaje tak twardy i wytrzyma?y aby wytrzyma? tak du?e uderzenia okluzyjne? Niniejsza ksi??ka powsta?a z pragnienia znalezienia odpowiedzi na to pytanie. Skromna próba zapewnienia holistycznego przegl?du relacji mi?dzy w?a?ciwo?ciami struktury która obejmujehierarchi? mikrostrukturalnej skali d?ugo?ci ludzkiego z?ba. W tym kontek?cie omówiono baz? wiedzy i korelacj? struktura-w?a?ciwo?ci dotycz?ce statycznego odkszta?cenia kontaktowego zale?nego od czasu odkszta?cenia pe?zania propagacji p?kni?? i modelowania predykcyjnego mechanicznego zachowania szkliwa i tkanek z?biny. Co wi?cej zidentyfikowano unikaln? tolerancj? na odkszta?cenia wraz z odpowiednim mechanizmem który pomaga szkliwu zwi?kszy? odporno?? na odkszta?cenia kontaktowe gdy przy?o?ona jest wi?ksza si?a zewn?trzna w celu odkszta?cenia go w nanoskali.