UFP-101 antagonista NOP

Centralne podanie [Nphe1Arg14Lys15]N/OFQ-NH2 (UFP-101) antagonisty receptora NOP wykazało działanie anksjolityczne u szczurów poddanych podwyższonemu testowi labiryntu T (LTE). Wcześniejsze leczenie inhibitorem peptydazy (bestatyną) i innym inhibitorem syntezy serotoniny (PCPA) zablokowało tę odpowiedź co sugeruje że fragment C-końcowy i układ serotoninergiczny są zaangażowane w podobne do anksjolitycznego działanie UFP-101 w LTE. Podanie UFP-101 do grzbietowego jądra szwu również wykazało działanie przeciwlękowe na LTE. W teście ukrywania kuli (SST) centralne podawanie UFP-101 również wykazywało działanie przeciwlękowe. Efekt ten był jednak odporny na blokowanie przez nalokson nieselektywnego antagonistę receptora opioidowego. Centralne podanie UFP-101 zmniejszyło częstotliwość wypalania neuronów noradrenergicznych w miejscu ceruleus (LC) ale efekt ten nie został zablokowany przez dożylne podanie naloksonu (brak efektu per se) co wskazuje że modulacja aktywności elektrycznej neuronów noradrenergicznych LC nie wydaje się być jednym z mechanizmów odpowiedzialnych za działanie przeciwlękowe UFP-101.