Upośledzenie umysłowe

Badanie to ocenia i analizuje samoocenę oraz relacje rodzic-dziecko u osób z lekką niepełnosprawnością umysłową a także ewentualny związek między tymi zmiennymi. W celu analizy tych aspektów wykorzystano próbę 135 osób z różnych instytucji pomocy społecznej. Dane zostały zebrane za pomocą portugalskiej adaptacji kwestionariusza dotyczącego relacji rodzic-dziecko autorstwa Bastina i Delreza (1976) przeprowadzonej przez Vaza Serrę (1987) klinicznego inwentarza samooceny opracowanego przez Vaza Serrę w 1985 r. oraz kwestionariusza socjodemograficznego. Na uzyskane wyniki duży wpływ miała lekka niepełnosprawność umysłowa. W ten sposób stwierdzono istnienie znaczących odwrotnych korelacji o niskiej i umiarkowanej wielkości między niektórymi czynnikami w związku między relacjami rodzic-dziecko a samooceną zwykle nieoczekiwanych u osób zdrowych. Stwierdzono również że wiek i płeć nie mają wpływu na relacje rodzic-dziecko i samoocenę. Wyniki te otwierają drogę do zrozumienia tej problematyki i podjęcia odpowiednich działań zarówno w odniesieniu do osób z lekkim upośledzeniem umysłowym jak i ich rodzin.