Urazy więzadła łódeczkowato-udowego

Uszkodzenie więzadła łódeczkowo-księżycowego (SL) jest częstym urazem nadgarstka często wynikającym z mechanizmu wysokiej energii lub upadku. Określa to dwie główne klasy epidemiologiczne urazów: populacja młoda (20-30 lat) związana z izolowanym urazem o dużej energii; populacja starsza (40-50 lat) zazwyczaj pracownicy fizyczni związana z powtarzającymi się urazami. Pierwsza z nich pojawia się raczej wcześnie druga później co również znacznie ogranicza możliwości terapeutyczne. Ponieważ młode aktywne osoby są szczególnie podatne na te urazy wymagana jest technika rekonstrukcyjna która wytrzymuje wysokie obciążenia nakładane na te nadgarstki. Często urazy te są pomijane i nieleczone w ostrej fazie kiedy możliwa jest bezpośrednia naprawa więzadła. Chirurdzy często muszą wybierać spośród niezliczonych technik rekonstrukcyjnych mających na celu odtworzenie najlepszej kinematyki nadgarstka próbując jednocześnie przywrócić siłę i zakres ruchu (ROM) nadgarstka. Ustalono że nieleczone urazy prowadzą do przewidywalnego stopniowego rozwoju zapalenia stawów w nadgarstku.