Wat ik me zoal herinner

Seneca zei tweeduizend jaar geleden: Alles wat in ons leven reeds voorbij is hoort toe aan de dood. Een intrigerend citaat. Maar al die dingen leven nog wel in je geheugen. Wat gebeurt daarmee als je er niet meer bent? Al je kennis geheimen herinneringen zorgen noem maar op? Neem je ze ergens mee naartoe naar ergens daarboven of zo? Of is alles wat je in je leven hebt opgeslagen in die grijze massa in een klap helemaal foetsie voorgoed weg? Ik veronderstel het laatste. Ik wil graag dat er iets van bewaard blijft dat er iets van me over blijft straks; wie schrijft die blijft immers! Een prettig idee: iets in andermans boekenkast dat aan mij herinnert...