Wolontariat w Nigerii

Teoria atrybucji motywacyjnej sugeruje że kiedy ludzie są świadomi iż ofiara nieszczęścia sama przyczyniła się do swojego nieszczęścia mają tendencję do wycofywania swojej pomocy. Istnieją badania empiryczne potwierdzające tę teorię ale żadne z nich nie badało przypisywania przyczynowości jako kluczowego czynnika wpływającego na chęć do wolontariatu poprzez organizację. W sytuacjach w których wolontariusze nie wiedzą komu pomagają i nie znają okoliczności nieszczęścia przypisywanie przyczynowości może nie być brane pod uwagę jako czynnik wpływający na pomoc. W przypadku organizacji zajmujących się konkretnymi nieszczęściami przypisywanie przyczynowości może być kluczowym czynnikiem decydującym o przystąpieniu do organizacji. W lokalnych społecznościach Nigerii gdzie wolontariat zazwyczaj dotyczy spraw krewnych i sąsiadów (np. Age Grade) gdzie ludzie mają niewielką lub żadną swobodę wyboru miejsca wolontariatu a wolontariusze zazwyczaj z góry wiedzą komu powinni pomóc i jakiego rodzaju nieszczęście spotkało daną osobę w jakim stopniu wysiłki wolontariuszy będą odczuwalne biorąc pod uwagę przypisywanie przyczynowości? Książka przedstawia wyniki badań nad tym zagadnieniem uwzględniając inne zmienne takie jak płeć osób udzielających pomocy i postrzegana odległość społeczna.