Wykorzystanie żywych linii brzegowych i projektów hybrydowych do odbudowy wybrzeża

Siedliska przybrzeżne są wysoko cenione ze względu na korzyści ekologiczne ale są zagrożone. Odbudowa jest najskuteczniejszym sposobem ograniczenia ich degradacji. Wiele wysiłków zostało skierowanych na ich odtworzenie. Pomimo przyspieszonych wysiłków wiele pozostaje do poznania. Moja praca miała na celu wypełnienie tej luki. Po pierwsze badałem wpływ utworzonych podpływowych raf ostrygowych na sąsiednie płaty trawy morskiej. Wyniki sugerują że odrestaurowane rafy mogą pomóc w ekspansji trawy morskiej w skali całego obszaru a nie w mniejszej skali. Po drugie badałem wpływ dynamiki linii brzegowej na zagęszczenie bagien. Linie brzegowe wykazywały zmienne międzyroczne pozycje boczne. Chociaż linie brzegowe przesunęły się w kierunku morza w roku 2 w badanym okresie zaobserwowano ogólną erozję netto. Zaobserwowano ogólny spadek gęstości bagien z bardziej gwałtowną utratą na nisko położonych bagnach. Wreszcie skuteczność wielkoskalowych raf międzypływowych została oceniona pod kątem ekspansji wschodzącej roślinności bagiennej i nektonów. Rafy międzypływowe były wysoce skuteczne w ekspansji roślinności wynurzonej i nektonów. W związku z tym stwierdzono że rafy podpływowe i międzypływowe mają jakościowo podobny i pozytywny wpływ na sąsiednie siedliska.