Wykrywanie raka prostaty przy użyciu biomarkerów epigenetycznych

Rak gruczołu krokowego charakteryzuje się wysoką zachorowalnością na całym świecie i stanowi drugą po raku płuc przyczynę zgonów związanych z nowotworami u mężczyzn. Obecnie jedyną nieinwazyjną procedurą stosowaną we wczesnej diagnostyce raka prostaty jest pomiar stężenia antygenu specyficznego dla prostaty w surowicy krwi. Od czasu jego wprowadzenia w 1982 r. wykazano że śmiertelność z powodu raka prostaty została zmniejszona. Jednak ostatnio stosowanie PSA w surowicy zostało zakwestionowane ze względu na jego niską dokładność zwłaszcza w odniesieniu do swoistości. W przypadku raka prostaty potrzebne są nowe nieinwazyjne metody diagnostyczne które zastąpią standardowe techniki. Wykazano że biomarkery molekularne odgrywają ważną rolę w diagnostyce niektórych typów nowotworów takich jak rak płuc rak okrężnicy rak pęcherza moczowego rak piersi i rak prostaty. Ostatnio wiele badań wykazało przydatność biomarkerów molekularnych we wczesnej diagnostyce i przewidywaniu nawrotów u pacjentów z rakiem prostaty.