Wypełniacz na bazie celulozy do stałego elektrolitu polimerowego

W niniejszych badaniach celuloza mikrokrystaliczna została wyizolowana przy użyciu dwóch procesów termochemicznego roztwarzania Kraft i organosolv z biomasy liści palmy olejowej (OPF) metodą hydrolizy kwasowej. Charakterystykę wyekstrahowanej MCC przeprowadzono przy użyciu analiz uzupełniających takich jak FTIR CP/NMR TGA DSC GPC i XRD. Stwierdzono że wyizolowany MCC został zidentyfikowany jako polimorf celulozy typu I o wysokim wskaźniku krystaliczności niż α-celuloza (CrIorganosolvMCC: 7651% >CrIKraft MCC: 7351% CrIorganosolv celuloza: 6442% >CrIKraft celuloza: 6252%). Różne proporcje biodegradowalnych elektrolitów polimerowych MCC-PLA-LiTFSi przygotowano techniką odlewania roztworu a cienką warstwę poddano dalszej analizie za pomocą elektrochemicznej spektroskopii impedancyjnej (EIS) i woltamperometrii cyklicznej (CV). Stwierdzono że maksymalna przewodność wynosi 125 × 10-5 S cm-1 dla 20% LiTFSi przy potencjale okna stabilności elektrochemicznej około 150 V. Zoptymalizowana folia BO5 (OMCC-PLA- 20% LiTFSI) została wykorzystana do zbadania wpływu cieczy jonowych (BmimCl) i została dalej scharakteryzowana za pomocą FTIR DSC i XRD. Zoptymalizowana folia z cieczą jonową wykazała wyższą przewodność (23 x 10-5 S cm-1).