Wytrzymałość na ścinanie płynnej żywicy kompozytowej połączonej ze szkliwem bydlęcym

Wytrawianie kwasem lub obróbka powierzchni szkliwa wydają się poprawiać retencję poprzez selektywną erozję niektórych hydroksyapatytów i ułatwianie penetracji znaczników żywicznych oraz tworzenie warstwy hybrydowej co skutkuje długoterminową siłą wiązania systemów adhezyjnych. Cel badania: Wpływ laserowania na wytrzymałość na ścinanie (SBS) kompozytu płynnego. Wpływ klejów total-etch i self-etch na wytrzymałość na ścinanie (SBS) płynnego kompozytu. Ocena trybu awaryjnego grup eksperymentalnych. Materiały i metody: Użyto czterdziestu siekaczy bydlęcych powierzchnie szkliwa oszlifowano papierem z węglika krzemu a próbki losowo przydzielono do dwóch głównych grup (Gp A: grupa bez licowania GpB: grupa przygotowana do licowania). Każda grupa główna została losowo podzielona zgodnie z zastosowanymi systemami adhezyjnymi którymi są: klej do całkowitego wytrawiania (Teco DMG Hamborg Niemcy) i klej samowytrawiający (contax DMG Hamborg Niemcy). Kleje nakładano na przygotowaną powierzchnię szkliwa zgodnie z instrukcją producenta. Pręt kompozytowy nałożony na połączony obszar i utwardzony. Próbki przechowywano w wodzie destylowanej w temperaturze 370 przez 24 godziny. Do oceny wytrzymałości na ścinanie zastosowano uniwersalną maszynę wytrzymałościową.