Zintegrowane zarządzanie zasobami lądowymi i wodnymi w dowództwie kanałowym

Zaopatrzenie w wodę w kanale Hirakud (wschodnie Indie) nie jest wystarczające aby zaspokoić zapotrzebowanie na wodę do nawadniania upraw niemonsunowych. W skali roku zaopatrzenie w wodę z kanału jest w stanie zaspokoić jedynie 54% zapotrzebowania na wodę do nawadniania przy 90% prawdopodobieństwie przekroczenia (PE). W związku z tym w celu złagodzenia deficytu wody do nawadniania wody gruntowe są uważane za dodatkowe źródło. W celu zbadania zachowania wód gruntowych przeprowadzono quasi-trójwymiarową symulację przepływu wód gruntowych za pomocą programu Visual MODFLOW. Ponadto przeprowadzono połączone modelowanie symulacyjno-optymalizacyjne w celu określenia maksymalnego dopuszczalnego pompowania wód gruntowych. Następnie opracowano optymalny model alokacji gruntów i zasobów wodnych w celu określenia optymalnego wzorca upraw zapewniającego maksymalny roczny zwrot netto. Wyniki modelowania sugerują że roczne zyski netto z tego obszaru można zwiększyć odpowiednio o 513 i 125% przy poziomach 10 i 90% PE przyjmując optymalne wzorce upraw i optymalne strategie pompowania. Przyjęcie optymalnych wzorców upraw i optymalnych strategii pompowania jest zdecydowanie zalecane dla zrównoważonego zarządzania dostępnymi gruntami i zasobami wodnymi komendy kanału.