Zintegrowane zwalczanie chwastów na obszarach odnowy trzciny cukrowej

Uprawa trzciny cukrowej jest jedną z głównych upraw w Brazylii a krytycznym okresem w jej produkcji jest odnowa plantacji trzciny cukrowej która powinna odbywać się średnio co pięć lat. Znaczna część obszarów odnowy plantacji trzciny cukrowej pozostaje bez upraw w okresie między zbiorami a sadzeniem kolejnego cyklu trzciny cukrowej. W takich przypadkach pojawia się okazja do płodozmianu zwłaszcza z gatunkami które przynoszą zarówno korzyści ekonomiczne jak i agronomiczne dla producenta i uprawy. Ponadto w systemie produkcji trzciny cukrowej ważnymi cechami są stała mechanizacja operacji rolniczych i duża ilość odpadów po zbiorach. W związku z tym badano konserwacyjne metody uprawy gleby głównie ze względu na trudności z włączaniem takich odpadów do gleby. Zarówno stosowana metoda uprawy jak i poprzednia uprawa mają wpływ na skład społeczności chwastów a znajomość profilu tej społeczności pozwala na odpowiednie zwalczanie chwastów na danym obszarze.