Znaczenie i spektrum zjadliwości rdzy pszenicznej (P. graminis)

Spośród 77 pól pszenicy ocenionych wzdłuż pięciu tras we wschodniej części regionu Showa w środkowej Etiopii 30 (389%) pól było dotkniętych rdzą łodygową. Badanie zmienności P.graminis f. sp. tritici doprowadziło do zidentyfikowania 16 ras w tym najczęściej występującej rasy SRKSF o częstotliwości 143% oraz najbardziej zjadliwych ras TTKSK i TTTTF o częstotliwości odpowiednio 71% i 36%. Różnicowy gospodarz posiadający gen Sr24 był skuteczny w stosunku do wszystkich ras natomiast gen Sr36 był odporny na 857% zidentyfikowanych ras. Natomiast różnicowi gospodarze posiadający geny SrMcN Sr9g i Sr11 byli nieskuteczni w stosunku do odpowiednio 100% 821% i 821% zidentyfikowanych ras. Ponadto dziesięć odmian pszenicy durum ocenionych w fazie wzrostu dorosłych roślin pod kątem populacji rdzy łodygowej Debrezeit wykazało nasilenie od 20S w odmianie Geredo do 70S w odmianie Foka podczas gdy w Ambo tylko podatna odmiana kontrolna Morocco została zainfekowana do 20S. W fazie sadzonek 60% odmian testowanych z zjadliwym izolatem rdzy łodygowej z Debrezeit wykazało odporność podczas gdy wszystkie odmiany były odporne na izolat Ambo. Wyniki wskazały że rdza łodygowa z Debrezeit była zjadliwa dla odmian pszenicy durum.