Zwyczaje żywieniowe i wybór ofiar lamparta w MHNP Radżastan Indie

Dostępność zdobyczy jest ważnym czynnikiem determinującym nawyk żywieniowy drapieżnika. Na badanym obszarze w Parku Narodowym Mukandara Hills występowało bardzo niskie zagęszczenie dzikich zwierząt kopytnych. Odchody lampartów były zbierane za każdym razem gdy napotkano je na badanym obszarze. Zbieranie odchodów jest powszechnie stosowane w celu określenia nawyków żywieniowych ponieważ jest to technika nieniszcząca (Bailey 1993 i Mukherjee i in. 1994). Lampart był jedynym dużym kotem znalezionym na badanym obszarze więc pod nieobecność tygrysa i lwa łatwo było zidentyfikować jego odchody od innych małych drapieżników bez żadnych pomyłek. Gatunki ofiar zidentyfikowano na podstawie obecności fragmentów kości zębów paznokci piór łusek pazurów i innych twardych części. Analiza morfometryczna odchodów wskazuje na dostępność diety lampartów w tym Parku Narodowym. Jako ofiary zidentyfikowano langura szakala nilgai lisa dziką świnię i psa domowego. Częstotliwość procentowego występowania gatunków ofiar. Spośród tych gatunków ofiar najwięcej sierści zidentyfikowano u langura pospolitego 7692% dlatego główna dieta lamparta odnosi się do langura pospolitego.